Św. Piotr Apostoł

Według ewangelii, Szymon był synem Jana (Jona), a bratem Andrzeja. Pochodził z Betsaidy nad jeziorem Genezaret. Do ok. 30 roku był rybakiem w Kafarnaum w Galilei, a następnie uczniem i apostołem Jezusa.

Św. Piotrowi przypisywane jest autorstwo dwóch listów (1. i 2.), włączonych do kanonu Nowego Testamentu.

Losy Piotra opisują Ewangelie oraz Dzieje Apostolskie.

Według nich na wezwanie Jezusa Piotr wraz ze swym bratem Andrzejem, oraz synami Zebedeusza Janem i Jakubem porzucił zawód rybaka i został uczniem Jezusa i towarzyszem Jego działalności publicznej (zob. Mt. 4, 18-22; Mk 1, 16-20; Łk. 5, 1-11).

Piotr był jednym z najbardziej zaufanych uczniów Chrystusa. Wraz z Janem i Jakubem towarzyszył Chrystusowi na górze Tabor podczas Przemienienia (Mt. 17, 1-8; Mk 9, 1-7; Łk. 9, 28-36). Był świadkiem uzdrowienia córki Jaira (Mt. 9, 23-26; Mk 5, 35-43; Łk. 8, 49-56), oraz krwawej modlitwy w Getsemani (Mt. 26, 37-44; Mk 14, 33-40; Łk. 22, 41-46). W katalogach apostołów wymieniany jest zawsze na pierwszym miejscu (Mt. 10, 2; Mk 3, 16; Łk. 6, 14; Dz. Ap. 1, 13)

Był pierwszym apostołem, który uznał Jezusa za Mesjasza.

Złożone Piotrowi przez Chrystusa obietnice:

legły u podstaw prymatu Piotra jako seniora Ludu Wybranego Nowego Przymierza, prawodawcy, a także nauczyciela (Dz 15,7) i pasterza Kościoła: (J 12, 15-17).

Jezus przepowiedział Piotrowi, że po swoim pojmaniu ten wyprze się Go trzykrotnie, co wg Ewangelii potwierdziło się. Podczas pojmania Jezusa usiłował go bronić atakując mieczem jednego z napastników i obcinając mu ucho. Według 21. rozdziału Ewangelii wg św. Jana, Jezus ponownie powierzył Piotrowi opiekę nad swoim Kościołem: "Paś baranki Moje".

Po Zesłaniu Ducha Świętego Piotr przewodził Kościołowi, a z nim jedenastu Apostołom.

Kult

Główne święto św. Piotra (razem ze św. Apostołem Pawłem) - uroczystość liturgiczna w Kościele katolickim, obchodzona jest 29 czerwca. Natomiast 22 lutego Kościół wspomina katedrę tj. tron-krzesło na którym miał zasiadać Piotr papież.

Ikonografia

W ikonografii św. Piotr Apostoł przedstawiany jest jako łysiejący, siwy, brodaty starzec, w dłoni trzyma dwa klucze (srebrny i złoty) symbolizujące klucze Królestwa Bożego.

Innymi atrybutami Apostoła są: anioł, kajdany, kogut, odwrócony krzyż, księga, łódź, zwój, pastorał, ryba, sieci, skała - stanowiące aluzje do wydarzeń w jego życiu, tiara w rękach.

Do Postaci Piotra odwołują się również liczne dzieła kultury. Do najbardziej znanych w literaturze polskiej należy powieść Quo vadis

  Św. Paweł Apostoł

Wykształcony w Jerozolimie faryzeusz; początkowo prześladowca chrześcijan. Pod wpływem wydarzenia w drodze do Damaszku (Dz 9,3-9)około 35/36 roku, nawrócił się i przyjął chrzest. Po krótkim pobycie w Arabii rozpoczął działalność w Damaszku. Później, odwiedziwszy przełożonych gminy w Jerozolimie, wrócił do rodzinnej Cylicji. Za sprawą Barnaby pracował w Antiochii.

Odbył trzy podróże misyjne. W czasie pierwszej (ok. 45-49) odwiedził Cypr oraz środkową część Azji Mniejszej. Po powrocie wziął udział w soborze jerozolimskim, gdzie rozstrzygnięto kwestię przyjmowania przez chrześcijan pogańskiego pochodzenia przepisów Prawa mojżeszowego. W czasie drugiej podróży misyjnej (50-52) działał na terenie Azji Mniejszej, Macedonii i Grecji, głównym terenem działalności w czasie trzeciej podróży (53-58) był Efez.

Aresztowany w Jerozolimie w 58 roku, przez dwa lata przebywał w więzieniu w Cezarei. W czasie procesu jako obywatel rzymski odwołał się do cesarza. Do Rzymu wyruszył jesienią 60 roku. Po trzymiesięcznym pobycie na Malcie dotarł do stolicy Cesarstwa, gdzie przebywał w areszcie domowym do 63 roku.

Później został przypuszczalnie uwolniony i kontynuował działalność misyjną w Hiszpanii, Efezie i Macedonii. Uwięziony w czasie prześladowania chrześcijan rozpętanego po pożarze Rzymu (64) został skazany na śmierć i ścięty w Rzymie zapewne w 64 lub 67 roku.

Przypisuje się mu autorstwo 13 listów wchodzących w skład Nowego Testamentu, z czego autorstwo siedmiu uchodzi za pewne, zaś pozostałych sześciu za dyskusyjne. Paweł wywarł wielki wpływ na wczesnochrześcijańską doktrynę, będąc zwolennikiem rozszerzenia misji na pogan. Z tego względu nazwany został przez tradycję Apostołem Narodów.

Kult

Bardzo szybko obchodzono wspólnie wspomnienia św. Piotra i św. Pawła. W 285 roku oficjalnie ustanowiono ich wspólne święto w dniu 29 czerwca, które ma rangę uroczystości liturgicznej.

W Martyrologium Hieronimiańskim jako dzień wspomnienia Pawła początkowo występował 25 stycznia, określany jako pamiątka translacji. Jednak translacja ta nigdy nie miała miejsca, z czasem więc przyjęto '25 stycznia', jako pamiątkę nawrócenia Pawła. W Kościele katolickim ma rangę święta liturgicznego.
W 1908 roku ten dzień ogłoszono dniem modlitw o zjednoczenie Kościołów chrześcijańskich, który to od 1964 kończy Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan.

Na drugie millenium narodzin św. Pawła rok 2008 został ogłoszony Rokiem Jubileuszowym.

Od XI wieku Paweł z Tarsu jest wspominany także 16 listopada - tego dnia poświęcono dawne bazyliki rzymskie Piotra i Pawła,.

Ikonografia

W ikonografii Paweł jest przedstawiany z mieczem ponieważ został nim ścięty (wykonanie wyroku śmierci przez ścięcie mieczem było przywilejem obywatela rzymskiego). Często występuje wraz z apostołem Piotrem. Wspólne przedstawienia św. Piotra i św. Pawła symbolizują Kościół powszechny. Chętnie przedstawiano także scenę Nawrócenia św. Pawła (Oślepienia) oraz Pożegnania Apostoła Piotra z Apostołem Pawłem.

tekst i zdjęcia pochodzą z Wkipedii Wolnej Encyklopedii